Nefes alıp vermek kadar kolay bahaneler bulmak. Asıl zor olan her tarafım imkansızlıklarla doluyken bulduğum bahaneleri unutmak,aldığım yenilgileri unutmak.
Kolay olan dururken hala zor olanın peşinden koşmak...
İstemediğim kadar olumsuzluk varken istediğim kadar hiçbir şey yok şu anda. Ama acınacak halde olsam bile kendime acımaya başlamadım henüz. Belki de sadece bunun için devam etmeliyim savaşmaya. Belki de sadece bu bile güçlü olduğumu düşündürtebilir bana.Sadece bana değil sana da. Hepimize. Direndiğimiz o kadar çok şey var ki aslında. Herkes ve her şey akıp giderken senin hala olduğun yerde kalabilmen bir mutluluk vermiyor mu sana ? Tamam, çok ilerleyemedin. İstediğin yerden çok daha uzaktasın belki. Ama düşmedin ötekiler gibi. Pes etmedin. Kendi bildiğin gibi gittin bütün yollardan. Belki de sadece bunun için devam etmelisin.
Evet sıkılıyorum veya sıkılıyorsun. Belki de yordu seni tüm haksızlıklar. Sen tırnaklarınla kazarken herkesin takma tırnakları var. Sen istediklerini hep almak zorundayken bazılarına altın tepsilerde sunuyorlar.Bazılarına cam kenarı düştü seni hep en rahatsız yerlerde oturttular.Herkesin dinlendikleri uzunken senin uzun yorgunlukların var.
Düşmemek için atlamak da yordu seni belki. Arkadan sürekli ittirenler de yordu. Düştüğün denizin dalgaları hırpaladı hatta.Bıktın da sürekli boğulacağını düşünmekten. Oysa bu dalgalar güçlendirdi seni farkında değil misin? Belki de uğruna acı çektiklerini daha değerli kıldı.Tam kıyıya ulaşmışken dalgalara teslim etme kendini.
Bak,kara göründü.
Mide Fesatı ..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder