Fotoğrafım
Bence tam söyleyecekken yuttuklarımızdır bizi mide fesatı yapan ..

29 Haziran 2011 Çarşamba

Unutmak en güzel terapi





Bütün sene peşinden koştuğum hayaller beni son durağa kadar getirmediği gibi herhangi bir durakta da indirmedi.Yola çıktığım yerde gittikçe gitti ondan sonra da kafasına göre müsait bir yerde bıraktı beni.Hem de bana göre hiç müsait olmayan bir yerde.Sonuç olarak kalan yolu yaya yürümek zorunda kaldım.Her zaman olduğu gibi akılsız başın cezasını ayaklar çekti.

Gerçekte yol yürüdükçe biten bir şeydir.Ama

"Kendi yolunu bulamayan,
bütün yolları boşuna yürür."

İşte böyle blog.Kendi yolumu bulamadığım için bütün yürüdüğüm yollar boşunaymış.Uğruna verdiğim savaş da boşunaymış.Tabi gittiğim yolda güzel duraklar gördüm,iyi kalpler tanıdım ama pişmanlık diye bir şey ortada kocaman dururken ne iyi yapmışım da diyemiyorum.

Hayat bir masaldır demiştim.Bak.

"Az gittim uz gittim. Bir de arkama baktım ki bir arpa boyu yol gitmişim."

Gerçekten de masaldır.Mucize gibidir işte.Şaka gibidir.

Ama unutmak en güzel terapiymiş biliyor musun blog? Unuttukça ufalanır sanıyorsun insan ama öyle değil.Unuttukça çoğalıyorsun. Yediğin kazıkları unutmak,boşuna gittiğin yolları unutmak. Yeniden yeni baştan başlamak. Her seferinde yeni baştan başlamak.

Evet,evet.En doğrusu bu.Unutmak en güzel terapi.Nasıl olsa ne kadar ağlasan da kaybettiğin şeyi hiçbir zaman geri getiremiyorsun. Nasıl eninde sonunda bir gün unutuyorsun.

Şimdi unutmakla yarın unutmak arasında bir fark yok. Unutalım kurtulalım.








Mİde Fesatı ..