Fotoğrafım
Bence tam söyleyecekken yuttuklarımızdır bizi mide fesatı yapan ..

27 Ekim 2011 Perşembe

Buralardayım



Hala acemiyim.Burdan dinleyelim.

Nelerde bu kız ya dedin değil mi? Nelerde, ne yer ne içer,kimlerle konuşur,nelere surat asar ve nelere kırılır kalbi? Kim bilir kimlere neden kapanır kapıları?

Çok düşünmüşsün beni blog.Ama gereksiz.Hayallerimin yanından bile geçmeyen bir yerde denizi asla göremeyecek bir yurt odasındayım. Geri dönüş yolları kapalı. Son nefesimi verene kadar çırpınmaya devam ediyorum.Hayallerimin büyüklüğü altında mı ezildim kaldım yada o lanet egomun tavan yapması sonucunda mı yıkıldı o tavan başıma bilemiyorum. Buralarda bir yerdeyim işte. Kör,topal,sağır,dilsiz olsan da yaşıyorsun. Kalbi kırık yada üzgün olsan da yaşıyorsun. İçine atsan da doluyorsun her gün bir kenara koyup biriktirsen de yaşıyorsun. Ben de öyleyim işte. Ama buradayım,yaşıyorum.

Kimsenin çok da önemsemediği bu saçma dünyama değişik birkaç bir şey katma çabasındayım son zamanlarda. İzmir beni boğuyor. Tınaztepe rezil. Bilmiyorum bir hayat daha kötü nasıl olabilir? Bilemiyorum nasıl bir koşuşturmaca bu kadar yorabilir insanı? Bilemiyorum.

Neşeli bir yanım var ki sağolsun benden öte benden ziyade tutmuş diyor ki "Amaaan boşver fesat,başka bir şehirdesin artık. Yeniden,yine,tekrar başla.Bir sürü değişik yer gez,başka insanlar tanı hatta birine aşık ol,sayısız kitaplar oku,fotoğraf çek,film izle,git denize yakın bir yere çay iç, kendini dinle."

Haklı aslında o da kendince.Hayatım kendime acımaktan farklı yürüsün istiyor. Ben burda oturmuş kendime acırken acılarım her yanıma batarken başkaları mutluluk sarhoşu belki.Başkaları dağıttı,umursamayı çoktan bıraktı artık çok mutlulardır belki.

Geriye dönüp sayfaları karıştırmaktan yenilerini yazamadım ben blog. Hayatın ne çok kazığını yediysem artık mide fesatı oldum.Hala başa sarıp sarıp yediğim kazıklara bakıyorum. Doyamadım mı ne?

Tek faaliyetim bira fm'de biraları devirmek,kendime şarkılar tutmak ve bunlara farklı anlamlar bulmak. Başka da bir hareketim yok. Yalnızım,sıkıldım. Bazen diyorum ki hayal etmek hepsinden güzelmiş. Hayatta iki trajedi vardır. Biri hayalinin gerçekleşmesi diğeri de gerçekleşmemesi. Söz bunun gibi bir şeydi. Hatırlamıyorum. Ne kadar hatırlamasam da yürekten katılıyorum.Evimi özledim,hep hayaller kurduğum o penceremi özledim. Hafiften esen rüzgarımı,batarken güneşin denizdeki yansımalarını,annemin evi doldurduğu yemek kokusunu özledim.

Burda her şey yapmacıklık kokuyor çünkü. Hep bir savaş bir yenilgi diye gidiyor çünkü. Cephaneme silah yetiştiremiyorum hatta artık. Aslında böyle bir isteğim de kalmadı son zamanlarda.

Haa hala soruyorsan nerdesin diye,burdayım. Yaşıyorum.
Kimlere nelere surat asıyorum ve nelere kırılıyor kalbim,kim bilir kimlere neden kapanıyor kapılarım bende bilmiyorum.

Ama soruyorsan eğer neredesin diye.
Buralardayım hala.
Dua et de çok sürmesin.



Mide Fesatı ..